Industriebeleid en energie
In 2006 bracht EDN, toen nog Energie Forum Nederland het rapport ‘Energiebeleid in C-majeur’ uit. Dat was een pleidooi om beter rekening te houden met de industriebelangen en kansen die energiebeleid met zich meebrengt of kan brengen. Een pleidooi voor een moderne variant van industriebeleid, passend bij de inmiddels ontwikkelde marktwerking in de energiesector.
Het rapport, dat in verschillende bijeenkomsten van EDN ter sprake is geweest, riep destijds nogal wat verzet op. Industriebeleid – dat paste toch helemaal niet bij marktwerking? En welke noodzaak voor industriebeleid rond energie zou er nu helemaal zijn? Er waren ook andere geluiden. Ondernemers in nieuwe energietechnieken en concepten lieten weten dat de wijze waarop Nederland zijn energiebeleid heeft vormgegeven, hen het leven eerder zuur dan gemakkelijk maakt. Kan dat niet anders? Bedrijven klagen over ongelijke speelvelden, zowel binnen Nederland alsook Nederland in vergelijking met omringende landen. Kan dat niet beter? En bij nader inzien zijn er toch nog wel degelijk mogelijkheden voor een overheid om op kansen te sturen en comparatieve voordelen te benutten. Niet via een ouderwets industriebeleid waarvan we onze bekomst na de RSV- en OGEM-affaires hebben gehad, maar via een industriebeleid nieuwe stijl: gelijk speelveld, randvoorwaarden en incentives die tot verduurzaming aanzetten, concentreren op een paar speerpunten waar Nederland werkelijk het verschil kan maken.